Είναι ηλίου φαεινότερο το ότι εδώ και μερικούς μήνες η ομάδα πεθαίνει αγωνιστικά. Ελπίδες για κούφιες ψευδαισθήσεις δεν απέμειναν, και ούτε πλέον κανείς από εμάς τις αναμένει.
Από την πρώτη στιγμή , η εικόνα της ομάδας σε πολλά παιχνίδια – εντός και εκτός έδρας – μοιάζει με περιοδεύοντα θίασο θεάτρου σκιών. Πρωταγωνιστής ο πρόεδρος, που με τα τερτίπια του, οδηγεί την ομάδα σε μονοπάτια που είναι άκρως επικίνδυνα. Ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας, ένας αποτυχημένος σε όλα πρόεδρος ομάδας. Εμφανίσεις μέτριες, υποτονικές, άχρωμες, άοσμες και άγευστες. Ομάδα χωρίς αρχή και τέλος, έρμαιο στις διαθέσεις της κάθε λιμαδούρας που απλόχερα της προσφέρουμε θαλπωρή και αγωνιστική ανάσταση.
Θλίβομαι αφάνταστα με αυτό που βλέπω. Και δεν βλέπω λύσεις. Όλοι και όλα μου φταίνε. Η διοίκηση, ο προπονητής, οι παίκτες. Όλοι έχουν ευθύνες, στο μερίδιο που αναλογεί στον καθένα τους. Αλλά ειδικά οι παίκτες που αγωνίζονται χωρίς πάθος και όρεξη. Αυτό με θυμώνει απίστευτα.
Χορτάσαμε, κουραστήκαμε, βαρεθήκαμε από ανούσιες και άοσμες δηλώσεις. Φτάνει. Φτάνει. Δουλέψετε, βρείτε τα μεταξύ σας, γιατί η φωνή του κόσμου, θα φτάσει σε εσάς σαν οργή Θεού.
Ακόμη και καθημερινή στην Πάφο, ο κόσμος εκεί. Ακλόνητος αεικίνητος. Κάντε ρε και εσείς το καθήκον σας. Τα προσωπικά σας μεταξύ σας. Η Ανόρθωση ΜΑΣ πάνω από όλα. Τέλος τα ψέματα. Τέλος η ανοχή. Ώρα να λογοδοτήσετε. ΟΛΟΙ.
Ψυχίατρος
